vrijdag in Hongkong

Na 12 treinuren kwamen we vanochtend om 10.15 aan in Shenzen. Hier stapten we over op de bus die ons naar Hongkong zou brengen. Hoewel beiden Chinees, is Hongkong een staat in een staat en waren we er nog lang niet.

Let op: na een lange treinreis de zware rugzakken (16 kilo achter en 5 kilo voor) op je rug hijsen en een paar honderd meter naar de bus lopen. Tien minuten rijden naar de douane. De bus weer uit, rugzakken weer op en te voet door de douane. Lang wachten, strenge controle, rugzakken weer op, weer lopen naar de bus. Een halve kilometer rijden door niemandsland, dan weer alles uit de bus, rugzakken weer op en weer een stuk lopen. Dan kom je door een gang die volhangt met pompjes handgel om je handen te ontsmetten en vol waarschuwingen over enge ziektes en alles wat je wel en niet mag aanraken. Dan de wachthal. Grote plakkaten met strenge waarschuwingen over het smokkelen van melkpoeder. Wie meer dan 1,8 kg bij zich heeft, krijgt 2 jaar gevangenisstraf. Dan door de douane en als je denkt dat je veilig het land in bent, door een gang met bewapende mannen en een 'melkhond'. Een hele ervaring, die al met al ruim een uur in beslag nam.

Eenmaal de grens over viel direct het grote verschil op met de rest van China. Ten eerste onze 'local guide', groter en forser dan de chinezen in China en vlekkeloos Engelssprekend met een Britser dan Brits accent. De wegen waren weer voorzien van strepen en hectometerpaaltjes en op de verkeersborden stond naast Chinees ook alles in het Engels vermeld.

In het hotel gekomen (middenin de stad in een duur winkelcentrum) kregen we een half uur de tijd om in te checken en op te frissen en snel een broodje te eten. Daarna stond ons een citytour te wachten, waarbij we in een tijdsbestek van 8 uur alle highlights van Hongkong voorgeschoteld kregen. Nu klinkt 8 uur als een leuk dagje uit, maar als je bedenkt dat we donderdagochtend om half 6 al naast ons bed stonden voor een flinke ochtendwandeling langs de rivier, vervolgens een hele dag fietsen, even douchen en toen 12 uur in de nachttrein, gevolgd door de uitputtende grenscontrole, dan is een tripje tot 11 uur s avonds best vermoeiend, maar desondanks was het leuk.

We reisden per metro, dubbeldekker, treintje en boot de hele stad door, zodat we een beetje een idee kregen hoe het hier werkt.

Om half 11 waren we terug bij het hotel. Moe en hongerig, dus in de Chinese snackbar er tegenover nog even snel een bak noedels naar binnen gewerkt en toen eindelijk naar bed!