donderdag, fietsen in Yangshuo

Vandaag hebben Gert en ik een fiets gehuurd, een hele dag voor 2,60 euro. Hoe bestaat het he. En nog een fijne fiets ook. Want zelfs bergopwaarts ging het moeiteloos. In de stad was het verkeer even druk als anders, maar op de fiets voelde het toch veiliger dan op de scooter.

We fietsten de stad uit en zijn lukraak ergens afgeslagen, de bergen in. Na een paar kilometer stuitten we op een fietspad dat kilometers vlak langs de rivier lag. Zoiets zouden ze ook langs de vecht moeten aanleggen.

Na anderhalf uur kwamen we langs een leuk uitziend restaurant waar we hebben geluncht. We werden bedient door een goed Engels sprekende jongen. Toen wij hem daarmee complimenteerden en vroegen waar hij zo goed Engels had leren spreken, vertelde hij dat kinderen in China al op de basisschool beginnen met Engels maar nooit les krijgen in uitspraak, zodat zij ons Engels niet kunnen verstaan en zijzelf het niet durven spreken. Hij had zich twee jaar geleden gerealiseerd dat Engels onmisbaar was in de huidige tijd en via internet een studieboek en een cd had besteld en daarmee dagelijks oefende.
Hij had een aantal jaren een kapperszaak gehad, maar dat was zeven dagen per week hard werken. Omdat zijn vrouw nu zwanger is, heeft hij de zaak van de hand gedaan en een baan gevonden bij dit hotel. Nu werkt hij acht uur per dag en heeft vier dagen per maand vrij.

Van onze gids hoorden we dat mensen hier gedurende hun werkzame leven pensioenpremie betalen en dat tot voor kort vrouwen met 55 jaar en mannen met 65 jaar met pensioen gaan. Dat is onlangs verhoogd naar 65 en 70 jaar, maar daarmee is men het nog niet eens, dus wordt er nog druk over gedebatteerd.

Om half zes moesten we uitchecken uit het hotel en stapten in de bus die ons in twee uur naar Guilin bracht. Vervolgens stapten we in de nachttrein naar Hongkong.