maandag, Ping 'an

Na twee weken drukke lawaaiige steden, is het heerlijk om te ontwaken door hanengekraai en de zo'n die door de gordijnen schijnt. Omdat de rijstvelden s ochtends vroeg op zijn mooist zijn, sprong Gert uit bed om foto's te gaan maken. Ik was moe en draaide me nog even om.

Na het ontbijt gingen we naar één van de vele winkeltjes waar je een foto in klederdracht kunt laten maken. En een verkleedpartij, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.

Daarna was het tijd voor koffie. De eigenaresse van het café sprak goed Engels. Afkomstig uit Shanghai was ze hier een paar jaar geleden op vakantie en verloor haar hart aan een dorpsjongen. Vijf maanden geleden zijn ze getrouwd en sindsdien runnen ze samen een café. Een groot verschil met haar vorige leven, maar ze vindt het hier heerlijk. Kinderen hebben ze nog niet, maar als die er zijn, kunnen ze tot hun twaalfde jaar gewoon in het dorp naar de basisschool. De middelbare school staat in een stad die te ver weg is om de kinderen dagelijks te halen en brengen, heeft het dorp een huis gekocht in de stad, waar moeders en oma's om toerbeurten een week voor de kinderen zorgen.

Om 11 u met de shuttlebus de berg weer af gereden en bij het overstapstation snel een gestoomde zoete aardappel gekocht en daarna overgestapt op de bus naar Yangshuo. Onderweg begon het te regenen en dan zijn deze bergen die 1900 meter hoog zijn toch wel serieus gevaarlijk. We reden stapvoets en passeerden drie gekantelde vrachtwagens. Toch haalde onze chauffeur ook weer rustig zijn voorgangers in, vlak voor binnenbochten of op hellinkjes. Maakt niet uit, in China kan het allemaal. Niet echt een ontspannen tripje. We haalden dan ook opgelucht adem toen we het dal weer bereikt hadden.

Niet veel later bereikten we het Karsgebergte, nog het meest te vergelijken met een filmdecor. De bergen zijn steil en puntig, net haaientanden. (Jammer dat ik nog steeds geen foto's kan uploaden).

In Yangshuo zitten we dichtbij het centrum. Het is weer een totaal andere stad, modern en met heel veel winkels en restaurants. We liepen een willekeurig restaurant binnen en daar stuitten we op de familie de Jong. Het is hier heel normaal om aan te schuiven en een vorkje mee te prikken, dus dat hebben we gedaan. Alleen jammer dat we de bediening met geen mogelijkheid aan het verstand konden krijgen dat wij graag nog wat extra gerechten wilden bijbestellen. Daarom besloten we een toetje te nemen bij de Mac, maar die bleek dicht. Dus bij een Duits-achtig (bediening sprak geen woord Duits) restaurant op het terras gaan zitten en sorbets besteld. We bleken een echte bezienswaardigheid, er werden continu foto's van ons gemaakt. Op een gegeven moment kropen al die chinezen beurtelings bij Maurits op de bank en lieten zich fotograferen. We hebben echt gelachen.

Nog even door de stad gewandeld en nu terug in het hotel. Wat heel bizar is, is dat er in het hotel een bordeel is gevestigd. Er hangt een enorm condoomapparaat aan de muur naast twee klapdeuren waarachter dames op een rijtje zitten te wachten. Echt vreemd, want verder is het een mooi en comfortabel hotel. Maar ook dat kan allemaal in China.