woensdag in Lijiang

Vanochtend werden we wakker door het getik van regen. De lucht was donkergrijs, dus waren we blij dat we ons hadden opgegeven voor de excursie naar een paar kleine dorpjes in de omgeving en het park aan de voet van de Jadeberg.

We vertrokken om half 10 en reden door een wintersportgebied waar we zelfs een camping zagen, naar het dorpje Banghsi. Een authentiek dorp waar we een borduurschool/fabriek bezochten. Er zaten een paar meisjes in klederdracht te borduren met zulk fijn garen dat je het bijna niet kon zien. Daarna konden we het dorpje even bekijken. We liepen door smalle straatjes langs omgeven door hoge muren van hofboerderijen. Af en toe stond er een poort open en keek je regelrecht in het verleden. Erven vol bloemen en balen hooi, een moestuin en één of twee koeien in de stal. De gemiddelde leeftijd van de inwoners was zeker 60+ en veel vrouwen liepen in klederdracht. Op iets wat voor een dorpsplein doorging stonden een paar kramen met groenten en rauw vlees, waar druk inkopen gedaan werd.

De volgende bestemming was een wat groter en meer toeristisch dorp. Een soort klein Venetië, traditionele huisjes omgeven door slootjes en bruggetjes. Giethoorn is er niets bij, dus wij verbazen ons erover dat al die Chinezen helemaal naar Holland reizen voor iets wat ze zelf ook hebben.

In een klein restaurant werd onze gezamenlijke lunch geserveerd; heerlijke Chinese groente, vlees en eiergerechten. In het park werden verschillende bruidsparen gefotografeerd. We dronken koffie op een terras met live muziek aan een wat bredere rivier.

De laatste bestemming was de voet van de Jadeberg. In één van de koepeltjes waren vier mensen tai chi aan het beoefenen. Het bleken een grootvader, zoon, schoondochter en kleinzoon te zijn. Ik vroeg de grootvader of hij ons een paar eenvoudige bewegingen kon leren en dat liet hij zich geen tweemaal zeggen. De hele groep werd op een rij gezet, de draagbare radio ging aan en daar stonden we te balanceren in de meest onmogelijke poses. T ziet er een stuk gemakkelijker uit dat het is en voor iedereen aan te raden, want opa van 69 jaar legde met gemak zijn benen in zijn nek. Nu denk ik: dat ga ik ook doen, dan word ik soepel oud, maar helaas ken ik mezelf en denk ik niet dat het er van zal komen.

Op de terugweg in de bus concludeerden we met een aantal groepsgenoten dat we nog nooit zo'n mooie vakantie hebben gehad. Dat vindt ook Gert, die er van tevoren wat sceptisch tegenaan keek. China is echt een bijzonder land. Het reizen in een groep valt ons ook mee. Maar dat komt misschien ook door de soort reis. Iedereen komt hier om zoveel mogelijk te zien en mee te maken, het liefst op eigen houtje. Toch eten we steeds vaker samen met de hele- of een deel van de groep, gewoon omdat het zo gezellig is..